నీ మౌనాలన్నీ కలసి నా గుండెను ఘనీభవింపజేసాయి
దారి తోచక నడక సాగిస్తున్నాను
కాలి కింద ఎండుటాకుల అరుపులు
అచ్చు గుండె పగిలిన శబ్దంలా
అడుగుల దారులు అనంతమై,
అలసిన యేరులు అంతమై రోదిస్తున్నాయి
ఏ గాలో నీ శబ్దాన్ని అందిస్తుంటే
ఆగాలో లేదో తెలియక నిశ్శబ్దంలో ముడుచుకుపోయాను
వేల న్యూరాన్లు వేదనతో విచ్చిన్నం అవుతూ
మరల నీ మాట కోసం మాటు వేశాయి
నన్ను అనుసరిస్తూ నా నీడ ఉండేది
ఇప్పుడు మాత్రం నా నీడను అనుసరిస్తూ శూన్యం వైపు పయనించాను
21/4/15
No comments:
Post a Comment